MONATOR

MONATOR

Hesychio μονάτωρ, κέλης, ἵππος καὶ ἱππαςτὴς, καὶ εἶδος νεὼς καὶ μονάτωρ, celes, equus et eques, et navigii species et monator; Sic enim Latini e Graeco dixerunt equum singularem et αζευκτον, aliter simplum, in veteri Epigramm. de Circo.

Lunae biga datur semper, Solique quadriga.

Castoribus simpli rite dicantur equi.

Item desultorem. Eôdem certe sensu, monatorem veteres Glossae habent. Sed et μόνιππον ac μονάμπυκα Graeci τὸν κέλητα vocant: μονάμπυξ Latine ad verbum aureax, ἄμπυξ enim est frenum equi Graecis, Latinis aurea vel orea, unde aureax, equus singularius vel eques singulator, etc. Ciusmodi equites in Circo olim, praemii palmaeque gratiâ, cursu contendebant. Pausan. Μόνιππος, ὁ ἐπὶ ἑνὸς ἵππου ἀγωνιζόμενος δρόμῳ. Sed et exhibebantur olim in Circo desultores, qui missus nuntiarent. Cassiodorus Variar. l. 3. ep. 51. Biga quasi Lunae, quadriga Solis imitatione reperta est, equi desultorii per quos Circensium ministri missus nuntiant exituros, Luciferi praecursorias velocitates imitantur, apud Salmas. ad Vopisc. in Carino Imperat. c. 19. Vide quoque supra in voce Desultor.